понеделник, 6 февруари 2012 г.

Правя ти... море

Утрото - почти изкукуригало,
като глас, от викане изтръпващ.
Стълбите са криви като минало.
А телата - болни за прегръщане.

Мразя се, защото те обичам.
Лъжа. За да мога да си вярвам.
Гола съм не само от събличане.
Правя ти... море и ставам Варна.

До морето свършват всички улици.
Плажът гол. Солен и безработен.
Спящите сънуват, че съм блудница.
Будните... че си бездомен.

Павлина Йосева

Няма коментари:

Публикуване на коментар